Vier jaar geleden ben ik gescheiden. Samen hebben we er alles aan gedaan om het voor onze dochter’s Maddy 14 en Faith 12, zo soepel mogelijk te laten verlopen. Zo mochten de meiden bijvoorbeeld meedenken over de omgangsregeling. Ze kozen voor week op week af. Helaas ging de scheiding ging dit niet altijd zonder slag en stoot. Eerlijk gezegd viel ik als moeder ook wel een beetje van mijn troon. De afgelopen jaren waren dan ook zeker niet makkelijk. Gelukkig is de band met mijn dochters en ex-man nu weer goed. In de week dat de meiden er zijn gebeurd er echt van alles in ons meidenhuis. Eén keer in de twee weken deel ik hoe ik als alleenstaande moeder met mijn twee pubers omga en natuurlijk wat we zoal meemaken. Een kijkje in de keuken van mijn momlife!
De hormonen gieren door het huis
De meiden waren er weer gezellig. Nou ja gezellig, het is meteen duidelijk dat er een hoog hormoon gehalte om ons heen hangt. Ja de hormonen gierden lekker door het huis. Op de wisseldag helemaal niet handig, want dat is altijd al voor iedereen schakelen. De verandering van omgeving en de hele volksverhuizing blijft toch wel een ding. Zeker als we voor de wissel om 16:30 uur nog een tien minuten gesprek van Maddy hebben. Op de een of andere manier levert dit, ondanks dat ze goeie cijfers haalt, extra spanning op. Dit is ook te merken als ik om 16:15 een telefoontje krijgt met de opmerkingen: “mam waar blijf je? Weet je wel hoe laat het is”? Onder ons, mijn ex man woont hier 2 minuten vandaan en ik was al onderweg. Eigenlijk wil ik een snappie antwoord geven maar deze keer lukt het me om lachend te zeggen: “ben er bijna lieverd”. By the way het gesprek was top, ze doet het geweldig.
Als we die “hobbel” hebben genomen, begint de volksverhuizing. Ik vergeet erbij te zeggen dat de meiden nog helemaal niks klaar hebben gezet en dus nog van alles moeten doen. Ook hier moet ik mijn best doen om niet te ploffen want ik ben eigenlijk hartstikke moe. Helaas kan het niet verbergen als de meiden vragen: “gaat het wel mam”? Lichtelijk mijn stem verheffend zeg ik dat ik hier niet blij van word na een dag werken. Waarop ik als reactie krijgt: “je hoeft niet meteen te schreeuwen, wij hebben ook een drukke dag gehad hoor”? De toon is weer gezet. Na de volksverhuizing en het avondeten verdwijnen de meiden stilletjes naar boven en ik plof op de bank.
Gelukkig kunnen we er de volgende morgen wel om lachen. Belangrijker nog we praten er ook over om te kijken waar het nou allemaal vandaan komt. Alle drie roepen we die tijd van de maand komt eraan. We weten ook van elkaar dat we dan niet zo gezellig zijn en ook echt niet lekker in ons velletje zitten. Iets van stelletje hormoonbommen bij elkaar. Ik vertel ook eerlijk dat lopen nog niet echt gaat en dat helpt ook niet mee. Ja die openheid vind ik als moeder belangrijk. Tot nu toe delen de meiden nog steeds heel veel met mij. Hier in huis is echt alles bespreekbaar. Merk ook dat de meiden dat fijn vinden en ik natuurlijk ook. Goed om als moeder te weten wat er een beetje bij de meiden speelt.
De hormonen hebben niet alleen nadelen hoor. Ze zorgen ook voor een hoog knuffel gehalte. Heerlijk weer samen met Faith onder een dekentje film kijken. Maddy die uit school komt en gewoon je werkkamer binnenstapt om vervolgens bij je op schoot kruipen. Als ze dan ook nog zegt: “heb echt een knuffel nodig mam”. Nou dan smelt ik helemaal. Knuffels worden steeds schaarser maar niet als de hormonen door het huis gieren. In een week zoals deze vliegen de scherpe opmerkingen en geïrriteerde blikken mij regelmatig om de oren. Daarom koester ik die momenten enorm.
De meiden doen namelijk ook graag hun eigen ding. Voor mij soms lastig omdat ik zelf ondernemend ben en zij juist graag de rust opzoeken. Los van de hormonen merk ik dat ik ook behoefte heb aan rust. Gewoon een midweek met de meiden naar de zon. Als ik het voorstel roepen ze: “maar we willen geen booster halen hoor”. Om nou honderden euro’s te betalen voor allemaal testen vind ik ook zo wat. Dus blijven we in de voorjaarsvakantie gewoon gezellig thuis. En geven we het geld uit aan kleding shoppen. Ja van online shoppen bij SHEIN daar zijn de dames wel voor te porren. Dan maar net als volgend jaar in september zelf maar een week de zon op zoeken.
Zoals gewoonlijk vliegt de week weer voorbij en het hormoon gehalte daalt weer een beetje . Ook Faith heeft een tien minuten gesprek met alleen maar lovende woorden. Dit keer ben ik er niet bij en laat de eer aan hun paps. Verder hangen we Lekker veel op de bank en op tijd naar bed. Zondag mogen de meiden vast wat kleding bestellen. Toch wel leuk als we dat tijdens de vakantie allemaal kunnen passen mam. Die stralende gezichten en “lieve” blikken maken dat ik moet glimlachen. Mijn reactie heeft dit keer niks met hormonen te maken hoor. Is denk het moeder gen en ook het idee dat ik ze weer een week moet missen. Stiekem wel lekker hoor een week voor mezelf maar toch kijk ik nu alweer uit naar volgende week.